Czyli moje wprawki powieściopisarskie. Ot taka scenka rodzajowa.
Tekst poniżej napisałem pod wpływem chwili, zdarzenia, łapiąc rozbiegane myśli i wtłaczając je na kartkę papieru. Czytajcie, komentujcie, krytykujcie i doradzajcie. A kto wie, może Nobel się trafi. :)
Opony auta zaszumiały głośno na bruku mimo, że samochód toczył się powoli. Kierowca rozglądał się za miejscem do zaparkowania swojego SUV-a.
Tłoczno, Niedziela. Pomyślał. Ludzie przyjechali do kościoła. Wypatrzył lukę obok wejścia do ratusza i zaparkował. Wysiadł. Rozejrzał się, przeciągnął. Wciągnął powietrze w płuca. Lato jest tuż, tuż. Jeszcze nie jest upalnie ale już przyjemnie ciepło i słonecznie. Główne wejście do kościoła miał 10 metrów dalej, po prawej. Osiem godzin za kółkiem, pomyślał. Otworzył tylne drzwi auta, zdjął marynarkę z wieszaka. Ludzie właśnie zaczęli wychodzić z kościoła. Zaczął przyglądać się wychodzącym. Patrzył tak dłuższą chwilę. Nagle zastygł. Jego wzrok przyciągnęła kobieta z dwójką dzieci. Dwoje, pomyślał. Ile to już lat? Pięć? Pokręcił głową. Brunetka, długowłosa, ubrana skromnie, w kolorową sukienkę bez rękawów, sandałki. Lekki makijaż. I ten wyraz oczu. Gdy go ujrzał stężał, napiął każdy mięsień, każde ścięgno. Obserwował ją. Dzieci, chłopiec i dziewczynka, ubrane odświętnie, spokojnie kroczyły obok niej. W kierunku tej trójki szedł mężczyzna. Był niechlujnie ubrany, brudne spodnie, wyciągnięta podkoszulka. Zataczał się. Piwny brzuch wylewał się na spodnie.

Tak rano i już narąbany? Pomyślał. Nieźle.

Trzasnął drzwiami, ruszył w stronę kościoła, zakładając marynarkę i obserwując nadal kobietę.

Pijak zaczął właśnie wywód na temat małżeństwa i powinności żony wobec męża. Brunetka spuściła wzrok i zaczerwieniła się.

Rzuciła szybkie: 

- Przestań! Ludzie patrzą. Chodź do domu.

To tylko rozjuszyło pijaka. Ludzie jednak przechodzili obok odwracając wzrok i bąkając szybkie dzień dobry lub cześć. I odchodzili do swoich spraw. Pijak zaczął eskalować groźby i obelgi. Kobieta błagalnie rzuciła: 

- Nie przy dzieciach, proszę.

- Co nie przy dzieciach!! Wrzasnął. Niech wiedzą, że ich matka to najzwyklejsza kurwa!! A on, wskazał na chłopca, to jest nie mój bękart, którego sobie zrobiłaś z jakimś chujem i cie zostawił! A ja zrobiłem ci szmato łaskę, że was wziąłem! Powinnaś mi buty za to lizać a ten bachor może być najwyżej podnóżkiem jak oglądam mecz, bo nigdy nie będzie moim synem, suko bura!!

- Dzieci, zaczekajcie na tamtej ławeczce. Kobieta wskazała jedną opodal. Tatuś jest zdenerwowany ale zaraz się uspokoi i pójdziemy na lody. Dobrze? Chłopiec podbiegł do pijaka. Próbował go objąć.

- Tatusiu ja ciebie kocham. 

- Woooon!! Odepchnął chłopca. Nie dotykaj mnie ty suczy wyskrobku!! Kopniak minął głowę chłopca o włos. Chłopiec uciekł na ławkę obok siostry i zaniósł się płaczem.

Po policzkach kobiety płynęły łzy. 

- Proszę, przestań, chodź do domu, błagała, ze wzrokiem wbitym w ziemię. Podszedł ksiądz. 

- Kochajcie się, zwrócił się do mężczyzny. Ślubowałeś jej przed Bogiem.

- Niech się ksiądz nie wtrąca! Wrzasnął pijak. I rozejrzał się dookoła. Ludzie odwracali pośpiesznie wzrok i odchodzili. Pijak dojrzał mężczyznę stojącego kilka kroków za zapłakaną brunetką i przyglądającego mu się, jakoś tak bez szacunku. 

- Czego się kurwa elegancik gapisz? Patrzcie go garniturek, biała koszulka. Taki kurwa jebany biz… bizmezman! Wyjąkał pijak.

- Przyglądam ci się… zaczął zagadnięty.

Ludzie przystanęli zaciekawieni.

- No to spierdalaj do sowich spraw! Rzucił pijak. I ruszył w stronę elegancika. Kobieta próbowała go powstrzymać ale ją odepchnął. Upadła. Z rozbitego kolana zaczęła lecieć krew. I zaczęło puchnąć. Elegancik spojrzał na kobietę. Potem na pijaka, uśmiechnął się do niego, paskudnie. Wiedział, że ma paskudny uśmiech, dzięki bliźnie na lewym policzku. Pijak zastygł w pół kroku.

- … i nie podoba mi się jak potraktowałeś swoją żonę i jej syna. Dokończył.

- Chuj ci do tego! Warknął pijak.

- Mylisz się. Powiedział elegancik, z uśmiechem.

Pijak zdębiał, przechodnie pomogli wstać kobiecie, ktoś podał jej czystą chusteczkę. Elegancik spojrzał na rozbite kolano, które spuchło brzydko. Zmierzył pijaka. 

- I zobacz co zrobiłeś. Wycedził chłodno.

Tamten skurczył się, przycichł. Przełknął głośno ślinę. 

- To ty? Wydukał. 

- Tak, ja. Odparł rozbawiony elegancik. Co zdziwiony? Rzucił już bez cienia uśmiechu. Przecież obiecałem, pamiętasz? A ja dotrzymuję słowa. Powinieneś to wiedzieć. Szkoda, że wtedy nie zapytałeś żony, dodał.

Pijak zrobił się kredowobiały. 

- Jak? Skąd, kurwa się tu wziąłeś? Wydukał. Kobieta cicho krzyknęła. Całkiem spory tłumek już się zgromadził i przyglądał zajściu, sprawy bieżące przestały być ważne...